بررسی اثرات تغذیه مصنوعی بر توزیع زمانی و مکانی خشکسالی های هیدروژئولوژیک با استفاده از شاخص حالت پیزومتریک (مطالعه موردی: دشت گربایگان، استان فارس)

خشکسالی هیدروژئولوژیکی از جمله مخاطرات طبیعی است که به دلیل متأثر شدن سامانه آب زیرزمینی از خشکسالی بوجود می آید. در این خشکسالی ابتدا مقدار تغذیه تنزل یافته، سپس افت تراز سطح ایستابی و در نهایت کاهش و یا توقّف تخلیه ناشی از رودخانه ها و چشمه ها را به دنبال دارد. در این تحقیق اثرات تغذیه مصنوعی آب های زیرزمینی بر توزیع زمانی و مکانی خشکسالی های هیدروژئولوژیکی دشت گربایگان با استفاده از شاخص حالت پیزومتریک (psi) مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد، اثر بخشی سامانه پخش سیلاب در کاهش افت ناشی از خشکسالی ها تنها در سال های اولیّه بوده به طوری که از 1376 تا سال 1387، محدوده واقع در پایین دست پروژه پخش سیلاب به تدریج متحمّل خشکسالی های هیدروژئولوژیکی شدیدی شده است.